Vrij Dood

Of ik mijn "steun wil betuigen aan het burgerinitiatief Uit Vrije Wil", zo schrijft een licht-bejaarde vriendin me. Zelfdoding is een vrij rigoreus iets, waar ik eigenlijk liever niet aan denk zolang ik het niet nodig vind. Deels uit nieuwsgierigheid, deels omdat ik de vriendin hoog heb zitten, ga ik toch eens kijken.

De website ziet er neutraal, uitnodigend uit. Ik word vooral getroffen door de woorden vrije wil (17), steun (12), zelfbeschikking (6). Het begrip dood lijkt bijna niet mee te doen. Ik ga mijn steunbetuiging afgeven. Het hemd wordt me van het lijf gevraagd (nergens een privacyverklaring). Er wordt gemeld dat ik nog een e-mail toegestuurd krijg. Zodra ik op de link heb geklikt, is mijn steun rechtsgeldig.

Ik vraag me af hoe iemand denkt te kunnen controleren dat ik een echt bestaande persoon ben. Vanaf de bevestigingspagina kan ik met één druk op de knop via Twitter, Facebook, LinkedIn en Hyves ook anderen tot bijna automatische steunbetuiging aansporen. Dan valt mijn oog op een recente tweet over de overleden John Martyn, en ik breek de tweet af.

(met dank aan Lies)