Radio: muziek die anderen het mooist vinden op hun tijd op je eigen plek luisteren.
Grammofoon: op je eigen tijd op je eigen plek luisteren.
Bandrecorder: al het voorgaande + het eerste fysieke peer-to-peer sharing (toen dat nog ruilen heette).
Walkman: je kon met al het voorgaande een loopje nemen
Diskman: al het voorgaande, en je kon het in een loopje zetten
MP3: al het voorgaande + meer bij je dan je ooit kunt afluisteren.
Spotify via mobiel internet: al het voorgaande + een schier onbeperkte bron, waaruit je op een vreemde nieuwe manier kunt kiezen: terwijl ik dit stukje schrijf, luister ik naar een afspeellijst met honderden versies van Pachelbel's Canon.
Het is een vreemde, nieuwe manier van muziek ervaren. Wie, net als ik vroeger, favoriete nummers 'stukgedraaid' heeft, kent misschien dat verschijnsel van oververzadiging, en tegelijk het nog een keer willen horen. Die oververzadiging treedt nu op één of andere manier niet op.
Nou alleen nog iets vinden dat iemand anders voor me uitzoekt wat de mooiste versies zijn.
Welkom in Web 2.0. Communicatiewaarden en -patronen van vóór de boekdrukkunst zijn terug: waar komt informatie vandaan? Wat is de (half)waarde(tijd) ervan? Het gewenste publieke gedrag verandert: pro-actiever, en tegelijk voorzichtiger, want niet altijd is duidelijk waar en wanneer woorden en daden uitwerken. Hier doe ik verslag van mijn tocht in de nieuwe wereld. Focus: nieuwe patronen van spreken.
Showing posts with label herhaling. Show all posts
Showing posts with label herhaling. Show all posts
Monday, 14 June 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)