Gebruikers van sociale media raken meer en meer gewend aan linken en delen. Als een platform de mogelijkheid biedt om gericht te kiezen met wie je informatie wel of niet deelt, mag je dan vervolgens verwachten dat een Facebook en Google zich wat aan privacy gelegen laten liggen?
GoogleBij de introductie van Google Buzz had Google gemakshalve alvast een paar van je contacten aan elkaar geknoopt. Niet fijn voor onder andere
Harriet J., van wie allerlei privégegevens niet alleen aan haar nieuwe vriend en moeder getoond werden, maar ook aan haar ex-man met losse handjes. (Zie het
blog van Erik Heels voor een duidelijke uitleg van wat er bij de introductie van Buzz mis ging.
FacebookOp 5 mei was het een aantal uur mogelijk om op Facebook mee te kijken in de online chatsessies van vrienden, zonder dat ze dat wilden, en zonder dat ze daar toestemming voor hadden gegeven. Inmiddels is het gat gedicht, maar een videoverslag van de hack staat op
TechCrunch Europe.
De toon waarmee Facebook over het incident spreekt, is laconiek: "het lek heeft een beperkte tijd open gestaan."
Die toon is te verklaren, als je terugdenkt aan wat Mark Zuckerberg (grondlegger van FB) zei in januari:
"Privacy is dead" Een zegsvrouw van het bedrijf verdedigde hem later met het sarcastische "here are a few other hypocritical elements of his life: he hides his credit card numbers in his wallet, he does not post the passwords to his online accounts, and he closes the door behind him when he goes to the toilet."
Manke vergelijking1) Mark maakt
zelf de keuze om al dan niet zijn eigen creditcard in zijn zak te houden, zijn eigen wachtwoorden publiek bekend te maken, en zijn eigen private lichaamsdelen aan het publieke zicht te onttrekken. Facebook is echter bezig om andermans privacygevoelige gegevens in het publieke domein te duwen, al dan niet per ongeluk.
2) De metafoor van de wc-deur pakt interessant uit:
Als FB de mogelijkheid biedt om je vrienden, en dat wat ze al dan niet te zien krijgen, per geval te kiezen, dan wekt dat op zijn minst de schijn dat de houder van een account te maken heeft met een privé en een publiek gebied, en dat hij zeggenschap heeft over waar de grens tussen die twee loopt. Sterker nog, dezelfde zegsvrouw stelde: "A core part of Facebook’s mission has always been to deliver the tools that empower people with control over their information." Een draaislot op de wc, zeg maar.
Mijn inschatting is dan ook dat Mark niet blij zou zijn als de eigenaar van een wc-deur in een openbare gelegenheid besluit dat de deur voortaan onaangekondigd kan openzwaaien, draaislot of niet. Gewoon, omdat hem dat leuk lijkt voor het publiek, of omdat hem dat zakelijk goed uitkomt.
Sterker nog, toen hij er achter kwam dat het algemene publiek bij bijgaande foto kon komen na een wijziging van de privacy instellingen van FB, verdween deze meteen uit zijn account. "Te wereldvreemd", schat Timesonline in.
"Maar dat deden we vroeger toch ook al op onze koelkast?" moet de onwerper van deze fantastische webplek gedacht hebben. Ik zat ermee te spelen, en ontdekte hoe de mogelijke aanwezigheid van anderen en het vermoeden in andermans teksten te roeren, me maande tot oplettendheid en traagheid.
